De Hele Olifant - nieuwsbrief - februari 2020

 

Als ons leven in lijn is met de universele wetmatigheden, functioneert het optimaal, komt het overeen met wie we in essentie zijn, is het in balans en harmonie met het grotere geheel en draagt het bij aan het welzijn van alle mensen en al het leven.
‘Samenlevingen in Balans’ is de term waarmee ik verwijs naar samenlevingen waarvoor geldt dat inzicht in de werking van de universele wetmatigheden een inherent onderdeel is van alle aspecten van de cultuur.

Lieve mensen,
Hier is de nieuwsbrief van februari 2020 met de laatste ontwikkelingen rond mijn werk: mijn twee boeken De Hele Olifant in Beeld en Samenlevingen in Balans, de vorderingen van het werk aan mijn volgende boek(en), mijn streven bij te dragen aan meer bekendheid rond de universele wetmatigheden, wat allemaal begon met mijn intentie om bij te dragen aan de transformatie van leren en onderwijs, zodat het overeenkomt met wie we in essentie zijn. En dit alles op zo’n manier dat het bijdraagt aan het welzijn van alle mensen wereldwijd en al het Leven, niet alleen op de korte termijn, maar vooral ook op de lange termijn en dus ook voor de komende zeven generaties.

 

 

Inmiddels de 12e druk van ‘De Hele Olifant in Beeld’
Eind januari is de 12e druk van ‘De Hele Olifant in Beeld’ verschenen. Volgens mijn berekeningen betekent dit dat er inmiddels ruim 17.000 exemplaren van de papieren versie zijn verkocht en dat we nu met de 500 exemplaren van de 12e druk op weg zijn naar de 17.500 exemplaren. Maar volgens de cijfers van mijn uitgeverij zijn er al ruim 17.500 exemplaren verkocht en zijn we nu al op weg naar de 18.000 exemplaren. Hoe dan ook, de verkoop was in 2019 gemiddeld zo’n 50 exemplaren per maand en dat lijkt zo door te gaan. Bovendien kom ik nog steeds mensen tegen die helemaal nog nooit van het boek hebben gehoord, maar wel direct enthousiast zijn en het boek kopen.
Een presentatie over ‘De Sophiamythe, wétiko en zelforganisatie’
Naar aanleiding van mijn nieuwsbrief van oktober 2019 over de Sophia mythe, de archonten en de wétiko-ziekte heb ik opvallend veel (positieve) reacties gekregen. En tot mijn vreugde kan ik melden dat ik inmiddels door de werkgroep de Nieuwe Mens in Naarden ben uitgenodigd om – alvast als voorproefje van mijn derde  boek over het organiseren van samenlevingen op dezelfde manier zoals het Leven zich organiseert – op zondag 29 maart 2020 een presentatie te geven met de titel: 'De Sophia mythe, wetiko en zelforganisatie:  organiseren zoals het Leven zich organiseert'. Zie voor de praktische details de agenda onderaan deze nieuwsbrief.

Alle waarheden zijn halve waarheden
Regelmatig vragen mensen mij hoe ze de universele wetten kunnen ‘toepassen’. De term toepassen suggereert alsof de universele wetten regeltjes zouden zijn die we zouden kunnen gebruiken in de zin van iets wat we van buitenaf zouden willen opleggen. Echter de universele wetten zijn wetmatigheden die van binnen uit werkzaam zijn, en als we die kennen kunnen we allereerst met dat inzicht ons voordeel doen. Zo biedt inzicht in de universele wetten een holistisch perspectief en dat kunnen we gebruiken om op basis daarvan naar onszelf en naar de situatie om ons heen te kijken om dat alles beter te begrijpen. Een eenvoudig voorbeeld hiervan is dat de Wet van Polariteit duidelijk maakt dat waarheden relatief zijn – ‘alle waarheden zijn slechts halve waarheden’ – en dat we afhankelijk van ons perspectief, onze stemming, onze culturele overtuigingen en onze staat van bewustzijn de waarheid anders  waarnemen. Daarnaast maakt de zogenaamde Goddelijke Paradox duidelijk, dat inzichten van mensen die een eenheidservaring hebben meegemaakt en op basis van het totale overzicht hebben kunnen waarnemen, grotendeels overeenkomen.
De push voor slechts één waarheid
Op basis daarvan zal het ons vroeg of laat opvallen dat er op dit moment een steeds opvallender push is om ons te laten geloven dat er slechts één juiste waarheid zou zijn. We kunnen daarom dit moment herkennen als dé gelegenheid om inzicht in de Wet van Polariteit ‘toe te passen’ in de zin, dat ons innerlijk weten onze innerlijke alarmbellen doet rinkelen wanneer we geconfronteerd worden met zo’n situatie waarbij de enige juiste waarheid verkondigd wordt. Die innerlijke alarmbellen nodigen ons uit om de zaak in kwestie nader te onderzoeken. Het betekent dat het juist nu  van groot belang is om te vertrouwen op onze eigen innerlijke autoriteit, zelf na te denken en daar waar nodig ons eigen onderzoek in te stellen, zodat we in staat zijn om onderscheid te maken tussen wat wel waar is en wat niet waar is, en waar men ons mogelijk probeert te verleiden om onwaarheden voor zoete koek aan te nemen.
Dekolonisatie van de geest 
Soms is dat een heel proces, omdat de meesten van ons een lange geschiedenis kennen van culturele conditionering, ook bekend als sociale engineering of kolonisatie van de geest. Dat wil zeggen dat we mogelijk denken dat de overtuigingen die we hebben en de gedachten die we denken onze eigen overtuigingen en gedachten zijn, maar dat een proces van ‘dekolonisatie van onze geest’ ons uiteindelijk doet inzien dat dat helemaal niet onze eigen gedachten en overtuigingen waren, maar dat we die onbewust of ongemerkt als waar hebben overgenomen zonder dat we daar ons eigen onderzoek naar hebben gedaan of het geval in kwestie vanuit verschillende perspectieven hebben bekeken. Het meest verontrustende inzicht waar we zo mogelijk op uitkomen is dat ons opzettelijk niet de waarheid wordt verteld. In deze nieuwsbrief zou ik jullie willen uitnodigen open te staan voor de mogelijkheid van deze laatste optie. Maar of dat inderdaad wel of niet zo is, dat laat ik natuurlijk aan ieder van jullie. Hier beschrijf ik slechts mijn onderzoek.

 

Het verhaal over ‘klimaatverandering’
Een van de meest actuele voorbeelden om ons ervan te overtuigen dat er slechts één waarheid zou zijn, is het verhaal over ‘klimaatverandering’. De druk wordt op dit moment in mijn beleving tot in het extreme opgevoerd om de enige mening die nog geoorloofd is te pushen, namelijk het verhaal over ‘klimaatverandering veroorzaakt door de toename van door de mens uitgestoten CO2’. Hierbij wordt niet slechts van ons verwacht dat we geloven wat als externe autoriteiten gepresenteerde  bronnen zeggen dat waar is, maar is er ook steeds meer een collectieve druk onder het motto dat ‘wat iedereen zegt is waar’ waarbij mensen die iets anders zeggen het zwijgen wordt opgelegd. Kortom, er is geen tolerantie voor afwijkende inzichten en visies. Mensen die het ‘officiële’ CO2 verhaal over aanvankelijk ‘klimaatopwarming’ en later ‘klimaatverandering’ niet voor zoete koek aannemen, maar daar hun eigen onderzoek naar doen en op basis daarvan tot andere conclusies komen worden in diskrediet gebracht, belachelijk gemaakt en bestempeld als klimaatontkenners.
Zijn erachterliggende belangen?
Dat gecombineerd met het feit dat alles wat afwijkt van het officiële verhaal wordt beschouwd als ‘gevaarlijk’ en daarom niet kan worden toegestaan, is voor mij aanleiding om te vermoeden dat er hier achter de schermen bepaalde belangen in het spel zijn. Maar is dat ook zo? Is het zo dat we mogelijk in een wereld leven waarin men zich inspant om ons bewust op een dwaalspoor te brengen en om de werkelijke waarheid geheim te houden om op die manier achterliggende belangen na te streven? En zo ja, welke belangen zijn dat dan en hoe komen we daar achter? Behalve deze steeds verder opgevoerde druk om de enige getolereerde waarheid te accepteren, komt er gelukkig op dit moment tegelijkertijd ook steeds meer aan het licht waardoor het mogelijk is om te zien wat we mogelijk eerder niet zagen en te ontdekken wat er hier werkelijk aan de hand is. In deze nieuwsbrief wil ik de situatie rond ‘klimaatverandering’ gebruiken om te illustreren hoe we te midden van alle disinformatie de waarheid in een situatie kunnen vinden.
Disinformatie en misinformatie
Allereerst is het handig om stil te staan bij een paar termen, zoals het verschil tussen disinformatie en misinformatie. Disinformatie betreft het verspreiden van bewust onjuiste informatie met de opzettelijke bedoeling om te misleiden. Misinformatie betreft het verspreiden van onjuiste informatie, het zij bewust, het zij onbewust en gebaseerd op onvolledig onderzoek van mogelijk goed bedoelende mensen. Terwijl we waarschijnlijk van onszelf kunnen zeggen dat we geen disinformatie verspreiden, bestaat er de reële mogelijkheid dat we onbewust en onbedoeld wel misinformatie verspreiden. Of dat zo is, daar komen we pas achter als we voldoende over een bepaalde situatie weten.
Propaganda en gaslighting  
Verder is het handig om te weten wat propaganda is en wat gaslighting is. Propaganda is het verspreiden van informatie, in het bijzonder informatie van een bevooroordeelde of misleidende aard, dat gebruik wordt om een politieke zaak of visie te promoten. Bij effectieve propaganda maakt men onder andere gebruik van leugens, halve waarheiden, bewust zaken weglaten en onmerkbare herhaling. Gaslighting is een relatief nieuw begrip dat verwijst naar een systematische vorm van emotionele manipulatie en mentale mishandeling, waarbij bewust onjuiste informatie wordt verstrekt met als doel om stelselmatig het zelfvertrouwen en gevoel van eigenwaarde van mensen te ondermijnen, zodat ze aan zichzelf en hun eigen gezond verstand gaan twijfelen. Het is een subtiele poging om mensen zódanig te verzwakken, dat ze eenvoudig te manipuleren zijn met als doel om uiteindelijk volledige controle over ze te verkrijgen zónder dat deze mensen het feitelijk doorhebben. In feite is het een vorm van hersenspoeling. Zowel bij propaganda als bij gaslighting maakt men vaak gebruik van bangmakerij en het verspreiden van angst.
'Klimaatverandering’ en werkelijke klimaatverandering
Tot slot is het belangrijk om onderscheid te maken tussen enerzijds ‘klimaatverandering’ dat ik tussen haakjes schrijf en waarmee ik verwijs naar dat wat begon als ‘klimaatopwarming’ en dat, toen het steeds moeilijker aan te tonen bleek, geruisloos is overgegaan in een verhaal over ‘klimaatverandering’. Dit is het officiële verhaal dat gepromoot wordt door het IPCC (het Intergovernmental Panel on Climate Change) van de Verenigde Naties en het is ook het verhaal dat via de mainstreammedia wordt verspreid. Anderzijds is er werkelijke klimaatverandering als een natuurlijk, eeuwig doorgaand proces van lange en korte cycli. Dit proces is in lijn met de Wet van Ritme, die stelt dat alles permanent in verandering is, waarbij die veranderingen zich sneller of langzamer voltrekken. Hier kunnen we inzicht in de Wet van Ritme gebruiken om vast te stellen dat het idee van een statisch, niet-veranderend klimaat dat altijd hetzelfde zou zijn onwaarschijnlijk is en waarschijnlijk niet overeenkomt met de klimaatgeschiedenis van de aarde.
Wat is de bron van het ‘officiële’ verhaal?
Als we willen weten of een bepaald verhaal dat gepromoot wordt wel of niet waar is, is het altijd van belang om te kijken waar een verhaal vandaan komt, wat de bron van het verhaal is. Het verhaal over ‘klimaatverandering’ komt van het IPCC van de VN. Laten we daarom eerst terug gaan in de geschiedenis om te begrijpen wat er mogelijk nu gaande is. De VN werd kort na de tweede wereldoorlog gevormd. In die tijd waren de Rockerfellers een van de rijkste families in de wereld. Zij hadden hun geld vooral verdiend in de olie-industrie en hadden hun invloed verder uitgebreid naar onder andere de Amerikaanse onderwijssystemen, gezondheidszorg en de wereld van de banken. Bovendien waren ze nauw betrokken bij invloedrijke denktanks zoals de Council on Foreign Relations (CFR). Het was deze Rockerfellerfamilie die een stuk grond in New York City doneerde aan de VN om daar het hoofdkantoor van de VN te bouwen. Op die manier versterkten ze hun positie om invloed te hebben op een breed terrein van maatschappelijke en sociale zaken.
Is het verhaal over ‘klimaatverandering’ een list van de VN?
Het officiële verhaal is natuurlijk dat de VN is gevormd om bij te dragen aan de constructieve communicatie tussen de verschillende landen en om zo de wereldvrede te bewaken. En natuurlijk zijn er talloze zaken waar de VN op een positieve manier aan heeft bijgedragen. Maar net zoals psychopaten twee gezichten kunnen hebben (zie Nieuwbrief maart 2018) kan dat ook het geval zijn bij organisaties. Volgens sommigen was het achterliggende doel voor de oprichting van de VN om te helpen om een van de grootste barrières voor een One World Government te slechten. Die barrière was nationalisme of de trots van mensen voor hun land. In dat kader zou het werkelijke doel van de oprichting van de VN zijn, om te functioneren als een voorloper van de NWO (Nieuwe Wereld Order), een plan van de rijke elite voor een dictatoriaal wereldwijd bestuur. Hoe kunnen we weten of dat waar is? Ik weet niet of we met zekerheid kunnen weten of dat waar is. We kunnen wel vaststellen dat het overeenkomt met een opvallende uitspraak van Maurice Newman, een topadviseur van de toenmalige Australische minister-president Tony Abbott. In mei 2015 zei Maurice Newman in het openbaar dat ‘klimaatverandering’ een door de VN geleide list was om een nieuwe autoritaire ordening van de wereld te creëren onder leiding van de VN. Volgens hem was de werkelijke agenda “geconcentreerde politieke macht” en is “klimaatopwarming de valstrik” daarvoor. “Ze [de VN] zal doorgaan om de klimaatveranderingbeweging te presenteren als een onafhankelijk, spontane consensus van bezorgde wetenschappers, politici en burgers die geloven dat het ‘extreem waarschijnlijk’ is dat menselijke activiteit de dominante oorzaak is voor klimaatopwarming,” zei Maurice Newman, “En ze zullen de publieke opinie blijven mobiliseren door angst en een beroep op moraliteit te gebruiken.” (zie Australia PM advisor says climate change a UN-led ruse)

Het basispatroon van Actie-Reactie-Oplossing  
Hoewel dat een opvallende opmerking is, wil dat natuurlijk nog niet zeggen dat dat ook waar is. Maar we kunnen het wel meenemen als we verder naar het grotere plaatje gaan kijken. Mochten we met een list of een valstrik te maken hebben, dan is het interessant om te kijken of er mogelijk gebruik gemaakt wordt van de bekende strategie van Actie-Reactie-Oplossing: daarbij bedenkt men een bepaalde actie of een bepaald verhaal onder andere met het doel om de bevolking bang te maken. Als dat lukt is de mogelijke reactie van de bang gemaakte bevolking een uitroep als ‘zo kan dit niet langer’ of ‘hier moet een oplossing voor komen’ en dat wordt vervolgens dankbaar opgevat als een uitnodiging om met een oplossing te komen, die allang van te voren bedacht was, maar die wij, als bevolking, nooit zouden hebben geaccepteerd als we niet eerst bang geworden waren. Is hiervan sprake bij het officiële klimaatverhaal?
De Club van Rome
Als we dat nader willen onderzoeken en we verder op zoek gaan naar de bron van het huidige verhaal over ‘klimaatverandering’ komt al snel de Club van Rome als de belangrijkste milieu-denktank van de VN in beeld. De Club van Rome is een elite denktank die in 1968 opgericht werd op een landgoed van miljardair David Rockefeller in Italië (ja, daar is diezelfde familie weer). Werd de Club van Rome opgericht om in het kader van de strategie actie-reactie-oplossing met een crisis op de proppen te komen, die gebruikt zou kunnen worden om de wereldbevolking eerst bang te maken en om dan vervolgens met de oplossing in de vorm van een dringend noodzakelijke ‘wereld regering’ te kunnen komen? In ieder geval weten we dat ze in 1972 met het boek ‘Grenzen aan de Groei’ naar buiten kwamen, dat waarschuwde voor de gevaren voor het milieu bij ongelimiteerde economische groei. En in 1991 publiceerden ze het boek The First Global Revolution, geschreven door medeoprichter van de Club van Rome, Alexander King, waarin hij op p. 104, 105 schrijft: “Op zoek naar een nieuwe vijand om ons te verenigen, kwamen we op het idee dat vervuiling, de dreiging van klimaatopwarming, water te korten, honger en dergelijke daar goed aan zou kunnen voldoen… Al deze gevaren worden veroorzaakt door menselijke tussenkomst… De werkelijke vijand is dus de mensheid zelf.” Het lijkt er op dat hiermee de basis gelegd is voor het huidige klimaat verhaal.
De rol van Maurice Strong
Tegelijkertijd was een ander lid van de Club van Rome, Maurice Strong, een goede vriend van David Rockerfeller die ook in de olie-industrie zat, verrassend genoeg een van de eerste die met de ‘theorie over de opwarming van de aarde’ naar buiten kwam. Deze theorie stelde dat door mensen - via voertuigen, kolencentrales en landbouw - uitgestoten gassen een dramatische en versnelde opwarming van de aarde veroorzaakten en dat dat een bedreiging vormde voor de menselijke beschaving. Bovendien was hij in 1972 – dus ten tijde van het verschijnen van het boek ‘Grenzen aan de Groei’ - een promotor van een agenda voor het verkleinen van de wereldbevolking en het verlagen van de levensstandaard ‘om het milieu te redden.’ In 1988 was Maurice Strong een van de mensen die de IPCC  van de VN oprichtte en hij was de voorzitter van de klimaatconferentie in Rio in 1992, waar de Agenda 21, nu bekend als Agenda 2030 werd goedgekeurd. Van 2003-2005 was Maurice Strong benoemd tot persoonlijk envoy van de Secretaris Generaal van de VN, Kofi Annan. Bovendien was hij de bedenker van het Kyoto Protocol dat stelde dat door mensen veroorzaakte klimaatopwarming volgens ‘consensus’ waar was en dat het ‘extreem waarschijnlijk’ is dat door mensen uitgestootte CO2 de dominante oorzaak daarvan is. (zie bv. het artikel van F. William Engdahl Climate Change Panic Scenarios Killing Scientific Debate)
Het IPCC is een politiek project
Dit laat opvallende connecties zien tussen de Verenigde Naties, de Club van Rome en het ontstaan van het klimaatverhaal en de Agenda 21/2030 en ook een link tussen de oliebaronnen Maurice Strong en David Rockerfeller en het ‘klimaatopwarmingsverhaal’ dat in deze tijd ontstaat: Terwijl in de jaren 1970 er nog sprake was van een komende ijstijd als gevolg van menselijke luchtvervuiling, wordt dat verhaal in de jaren 1980 omgedraaid en begint het verhaal over door mensen veroorzaakte opwarming van de aarde. Als we kijken naar de positie die het IPCC van de VN inneemt, krijgen we een idee hoe dat mogelijk was. Het IPCC is geen wetenschappelijk, maar een politiek orgaan en wat allereerst opvalt is dat de definitie van ‘klimaatverandering’ die het IPCC hanteerde zeer beperkt en ronduit sturend is: ‘klimaatverandering’ is volgens het IPCC “de klimaatverandering die direct of indirect toegeschreven wordt aan menselijke activiteit’. Die definitie sluit alle mogelijke andere oorzaken voor klimaatverandering inclusief de werkelijke klimaatverandering in lijn met de Wet van Ritme bij voorbaat uit. Het IPCC brengt uiteindelijk een rapport uit als was het een wetenschappelijk rapport, maar waarvan de uiteindelijke versie niet door wetenschappers, maar door politici en beleidsmakers is geschreven. En wat te verwachten was gezien de gehanteerde definitie, brengt dit politieke rapport het hele klimaatverhaal alsof het daarbij uitsluitend om door mensen veroorzaakte CO2 uitstoot gaat.
Een list om ons bang te maken?
Het idee dat het hier om een groot CO2 probleem gaat, wordt als een absolute waarheid met behulp van de media in de hoofden van mensen geprent, en wordt steeds verder uitvergroot totdat we horen dat er een oorlog tegen klimaatverandering nodig is. Hierbij wordt handig ingespeeld op onze gevoelens en onze zorgen voor de natuur en Moeder Aarde. Terwijl natuurvernietiging door het militair-industrieel-complex en multinationals buiten beeld blijft, wordt er ingespeeld op het schuldgevoel van burgers en wordt tegelijkertijd de oprechte inspanningen van hen voor milieubescherming gekaapt en gebruikt voor dit ene dubieuze verhaal over klimaatverandering. Was dit alles zo bedacht met het opzettelijke doel dat we bang zouden worden en zouden gaan roepen om drastische maatregelen om de uitstoot van CO2 te beperken ‘om de aarde van de ondergang te redden’? Dat zou in ieder geval de gelegenheid creëren om met een van tevoren bedachte oplossing te komen. Een oplossing in de vorm van een fanatiek streven naar “zero net emissions” van  CO2 in 2050 past mogelijk in het straatje van degenen achter de politieke agenda, aangezien er enorme investeringen nodig zijn om die CO2 uitstoot wereldwijd te verminderen en dat zou de elite via investeringen en leningen nog rijker maken. Dat zou mogelijk verklaren waarom er geen tolerantie is voor andere visies. Hierover straks meer.


Is het CO2 verhaal waar?
Terwijl het IPCC gepresenteerd wordt als een officiële wetenschappelijke autoriteit wat betreft ‘klimaatverandering’, is het klimaatverhaal waarbij de toename van door mensen veroorzaakte CO2 uitstoot wordt beschouwd als de enige oorzaak van ‘klimaatverandering’, werkelijk alleen maar een aanname. Men laat weliswaar grafieken zien die suggereren dat er mogelijk een correlatie is, maar iedere wetenschapper weet dat een statistische correlatie niets zegt over een eventueel oorzakelijk verband. Terwijl er vele verschillende oorzaken kunnen bestaan voor klimaatverandering, is er geen enkel bewijs voor een oorzakelijk verband tussen door mensen veroorzaakte CO2 uitstoot en een mogelijke opwarming van de aarde, laat staan dat het de belangrijkste of de enige oorzaak is. Daarom is het des te opvallender dat men bij zo’n complex dynamisch systeem als het klimaat waarbij zoveel factoren een rol spelen zo nadrukkelijk focust op het feit dat er slechts één oorzaak zou zijn, namelijk door mensen veroorzaakte CO2 uitstoot en dat die ene visie als een soort dogma wordt opgedrongen. Dat doet opnieuw vermoeden dat er andere belangen een rol spelen dan uitsluitend het vinden van een wetenschappelijke waarheid.
CO2 als een fatale verontreiniging?
Om de verwarring nog te vergroten – of mogelijk nog meer op onze angst of schuldgevoel in te werken – wordt in dit verhaal CO2 afgeschilderd als een soort vergif of fatale verontreiniging, terwijl iedereen weet, dat er in de natuur een prachtige uitwisseling bestaat tussen enerzijds planten die CO2 opnemen en O2 (zuurstof) afgeven, en anderzijds mensen en dieren die O2 (zuurstof) inademen en CO2 uitademen. In andere woorden, zonder CO2 kunnen planten niet leven, en zonder de O2 die planten afgeven kunnen wij niet leven. In dit geval is het goed om ons te herinneren dat bij gaslighting strategieën het de bedoeling is dat we aan onszelf en dus ook aan onze eigen inzichten gaan twijfelen…
Toekomstvoorspellingen en dubieuze computermodellen  
Op basis van die ene niet bewezen oorzaak doet men vervolgens voorspellingen over de toekomst die zijn gebaseerd op computermodellen waarvan steeds meer wetenschappers zeggen, dat die modellen niet kloppen en dat het niet mogelijk is om toekomst voorspellingen te doen op basis van die modellen. Een centraal punt hierbij is dat die modellen zuiver theoretisch zijn en niet op de werkelijkheid gebaseerd. De uitkomst van die computermodellen in de vorm van scenario’s voor de toekomst is volledig afhankelijk van de informatie op basis waarvan die modellen zijn gemaakt en zonder dat op basis van experimenten de juistheid van deze modellen kan worden vastgesteld. Kortom, de klimaatcomputermodellen waarop het idee van “door mensen veroorzaakte klimaatopwarming” is gebaseerd, kennen aanzienlijke onzekerheden en zijn opvallend onbetrouwbaar. Dat is niet verrassend, aangezien het klimaat een zeer complex niet-lineair, dynamische systeem is dat onmogelijk samengevat kan worden op basis van één factor - de gemiddelde temperatuur op aarde. Dat daarbij slechts één oorzaak zou zijn in de vorm van door mensen veroorzaakte CO2 uitstoot, is uiterst onwaarschijnlijk, laat staan dat op basis daarvan betrouwbare voorspellingen over de toekomstige gemiddelde temperatuur op Aarde gedaan kunnen worden.
De wetenschap zou ‘gesettled’ zijn…
Desondank wil men de indruk wil wekken dat er hierover consensus bestaat onder de wetenschappers en bovendien dat het debat over de wetenschap van ‘klimaatverandering’ voorbij zou zijn en het wetenschappelijk inzicht definitief ‘gesettled’ is. Dat doet nog meer bellen rinkelen en vermoeden dat er iets om een bepaalde reden gepusht wordt, want ook als we niets weten over de details van de wetenschap achter het klimaatverhaal, weten we in ieder geval dat zolang als de westerse wetenschap bestaat het altijd duidelijk is geweest dat wetenschappelijke inzichten ‘relatieve’ en dus tijdelijke inzichten zijn. Dat betekent dat er altijd de mogelijkheid bestaat dat nieuwe inzichten en nieuwe bewijzen de bestaande tijdelijke inzichten kunnen herzien. Echter door te stellen dat de wetenschap rond klimaatverandering ‘gesettled’ zou zijn, wordt gesuggereerd dat deze wetenschappelijke inzichten wat betreft het klimaat niet langer ter discussie mogen worden gesteld. In andere worden, ze worden verheven tot dogma en dat komt voor de goede verstaander over als een zwaktebod.
Steeds minder ruimte voor andere standpunten
Dat hier iets niet pluis is wordt bevestigd door het taalgebruik: voor wetenschappers die de moed hebben om hier vraagtekens bij te zetten wordt de term klimaatontkenners  gebruikt om ze zwart te maken. De term suggereert namelijk dat zo’n positie vergelijkbaar is met het ontkennen van de Nazi holocaust tijdens de tweede wereldoorlog. Kortom, iedereen die zich nu (nog steeds) niet conformeert aan de VN klimaat Agenda 2030 wordt inmiddels gezien als onderdeel van het probleem en moet daarom het zwijgen opgelegd worden. (voor het werkelijke verhaal achter de zogenaamde wetenschappelijke consensus en hoe wetenschappers die een andere visie hebben hun financiering kwijt raken of erger, zie deze video The Imaginary Global Warming Consensus)
De  zon is de grootste speler bij klimaatverandering  
Tot nu toe zijn de wetenschappers die er op wijzen dat mogelijk de veranderingen in de zon een bepalende factor is voor het klimaat op Aarde geen onderwerp van gesprek geweest voor het IPCC van de Verenigde Naties. Het officiële verhaal of wel negeert de invloed van de zon volledig of doet alsof de zon geen invloed heeft op het klimaat op aarde. Op basis van de 11-jarige zonnecycli wordt door sommigen, waaronder de NASA, vermoed dat de komende zonnecyclus 25, mogelijk weinig zonnevlekken zal vertonen. De 11 jarige zonnecycli worden genummerd. We zijn nu aan het begin van cyclus 25. De voorspelde weinig zonnevlekken in cyclus 25 suggereert dat we mogelijk richting een kleine ijstijd gaan, vergelijkbaar met het Dalton Minimum of mogelijk zelfs met het Maunder Minimum. (zie voor een uitgebreid artikel over de relatie tussen de zon en het klimaat op aarde: zie The Sun is the Biggest Player in Climate Change ).
En dan hebben we het nog niet over (heimelijke) menselijke  invloeden op het klimaat als gevolg van door mensen gecreëerde EMF frequenties, Ionosferische Heaters, geoengineering, chemtrails en klimaat manipulatie. Het is onmogelijk om in deze nieuwsbrief in te gaan op alle factoren die een rol spelen bij het klimaat. Maar voor mensen die meer willen wetenis hier een uitgebreid overzichtsartikel: Solar Cycles, Planetary Cycles, Sunspots, Solar Flares, the Global Climate & Geoengineering & the Evolution of Human Consciousness en hier een video van 8 minuten van eind 2017: 2017 Climate Update

 

Het strategisch inzetten van scholieren
Alles wijst er op dat het bij het klimaatverhaal het niet om feiten gaat, maar om het doordrukken van een achterliggende agenda, waardoor sommigen inmiddels spreken over  een klimaat religie. Kortom, het lijkt er op dat het CO2 verhaal disinformatie is: bewust onjuiste informatie met het doel om ons te misleiden. Toch liet de reactie in de vorm van een uitroep door de wereldbevolking in de zin van ‘zo kan het niet langer’ of ‘hier moet een oplossing voor komen’ enige tijd op zich wachten. In plaats daarvan begonnen steeds meer mensen zich te realiseren dat het hele klimaatverhaal niet over klimaatveranderingen gaat, maar in werkelijkheid een soort rookgordijn is voor een volledige wereldwijde operatie die ontworpen is om tegemoet te komen aan de agenda van de globalisten en het kunnen introduceren van een volledig gemachtigd supranationaal bestuursorgaan met een ‘groen gezicht’. Het lijkt er op dat om toch het klimaatverhaal te kunnen volhouden men het tijd vond voor een systematische vorm van emotionele manipulatie door scholieren te misbruiken om op ons schuldgevoel in te werken en om ook haast achter de plannen te zetten.
De scholierenstakingen
Als we afgaan op de indruk die in de mainstreammedia gewekt wordt, zouden we kunnen denken dat de Zweedse Greta Thunberg zelf haar acties heeft bedacht en dat haar idee zich vervolgens min of meer vanzelf over de wereld heeft verspreid op basis van de overtuiging en toewijding van de scholieren zelf. Kortom, het verhaal dat we hier geacht worden te geloven is dat dat alles zou zijn ontstaan op initiatief van jongeren, die zich zorgen maken over het klimaat en hun toekomst en vaststellen dat volwassenen zich daar niet voldoende voor inzetten. Echter de achtergrond hiervan doet meer denken aan hoe George Orwell in zijn boek 1984 beschreef hoe scholieren zeer functioneel ingezet kunnen worden om volwassenen te overtuigen. Die strategie begint bij het bewust onjuiste informatie als de enige echte waarheid aan die kinderen te verstrekken. Wanneer die kinderen die informatie dan gaan geloven, is er weinig meer voor nodig om hen aan te moedigen om daarmee hun ouders en andere volwassenen onder druk te zetten. Dit werkt helemaal goed dat daarbij angst gebruikt wordt om te manipuleren.
Vrijdag-scholierenstakingsdag is al in 2015  bedacht
Allereerst kunnen we vaststellen dat de veronderstelling dat de ‘Fridays for Future’-beweging door Greta Thunberg in het leven zou zijn geroepen, niet klopt. Dat plan is al een paar jaar ouder. Het idee van de bezorgde klimaatstakende scholieren werd namelijk al in mei 2015 voorbereid door professionele activistennetwerken, in aanloop naar klimaatconferentie in Parijs in december 2015. Op de website climatestrike is te lezen dat het idee van een mondiale schoolstaking voor klimaatbescherming op de Global Youth Summit in mei 2015 in Bonn is bedacht. Niet alleen het idee, maar ook de bijpassende tekst die we de scholieren bij herhaling horen zeggen, vinden daar hun oorsprong. Op de website is namelijk dit lezen is: “Wij hebben gezien dat politici al jaren hun huiswerk niet doen. Ze hebben beloofd om gevaarlijke klimaatveranderingen te vermijden, maar dat hebben ze niet gedaan.”  De tekst vervolgt: “Na een paar bijeenkomsten met deelnemers van vijf continenten werd het duidelijk dat een wereldwijde schoolstaking een transformerende kracht zou hebben door duizenden – of zelfs miljoenen – in een stimulerend wereldwijd netwerk samen te brengen, terwijl ze lokaal in actie komen.” Mensen die onderzoek hebben gedaan naar de verdere achtergrond van die Global Youth Summit in 2015 in Bonn komen via de ‘Plant for the Planet Foundation’ en de Club van Rome onder andere uit bij de Rockefellers (ja, weer dezelfde familie). (zie bv. dit artikel). De Rockefeller Brothers Fund (RBF) dat zich inzet voor het “Een Wereld” Programma (ook bekend als Nieuwe Wereld Orde, NWO)  heeft sinds 1984 fondsen beschikbaar gesteld voor ‘klimaatverandering’ (zie Sustainable development program). Daarnaast financiëerde miljardair George Soros via zijn Open Society Netwerk met bijna $ 25 miljoen milieugroepen die meededen met de klimaatacties rond “Global Climate Strike” (zie de lijst organisaties en bedragen)
EU Youth for Climate Action-initiatief 2017
Bovendien blijkt ook de EU achter de scholierenacties te zitten. In de tekst “EU Invests in the Planet: Ten Initiatives for a Modern and Clean Economy: The Juncker Commission’s contribution to the  One Planet Summit, Paris, 12 December 2017 is te lezen dat één van de 10 initiatieven van de Europese Commissie het ‘Youth for Climate Action-initiatief’ is. Dit initiatief zal, schrijft de Europese Commissie, “jonge mensen de macht geven om de geest van vernieuwing en regeneratie te grijpen, zoals deze ligt besloten in het ‘Akkoord van Parijs’. (…) Het doel van het Europese ‘Youth for Climate Action-initiatief’ is om deze initiatieven verderop te schalen en om die te gebruiken om jongeren te helpen aktie te voeren voor het klimaat en voor hun gemeenschappen.” Kortom, Het doel van ‘Youth for Climate’ is heel duidelijk: schoolkinderen helpen om het ‘Akkoord van Parijs’ te propageren dat in 2015 werd gesloten. En daar wordt het nodige geld voor uitgetrokken. Er is sprake van een budget van meer dan €340 milljoen voor 2018-2020. (zie de tekst van het 6e initiatief: European Youth for Climate Action)
In 2018 verschijnt Greta Thunberg
Het enige wat vervolgens nog nodig was, was het vinden van een geschikte scholiere en vervolgens meldden de media wereldwijd in augustus 2018 over een Zweedse scholiere Greta Thunberg en haar solo klimaatstaking als het gezicht van de jeugdbeweging. We horen haar bij herhaling zeggen dat politici al jaren hun huiswerk niet doen, terwijl ze toch beloofd hadden om gevaarlijke klimaatveranderingen te vermijden. En alles wat zij zegt wordt herhaald door andere scholieren die, zo wordt gesuggereerd, spontaan haar voorbeeld volgen. Inmiddels hebben verschillende mensen uitgebreid onderzoek gedaan naar de achtergrond van Greta Thunberg. Dat Greta een podium krijgt bij het Europees Parlement, audiëntie bij Jean Claude Juncker, spreker is bij de VN-Klimaattop afgelopen najaar, bij World Economic Forum en op audiëntie komt bij de Paus doet al vermoeden dat er een uitgebreid plan van de rijke elite achter haar optreden zit.
Een klimaatnoodtoestand?
Hoe verstrekkend dat plan is blijkt onder andere uit de uitgebreide serie artikelen van onafhankelijk onderzoeksjournaliste Cory Morningstar onder de titel: “The Manufacturing of Greta Thunberg – for Consent”. Wat duidelijk wordt is dat Greta en alle stakende scholieren, die door de bestaande schoolsystemen niet voldoende geschoold worden om zelfstandig na te denken, worden misbruikt om de klimaatagenda verder te promoten door een emotioneel beroep te doen op de gehele wereldbevolking met als uiteindelijke doel om een klimaatnoodtoestand uit te roepen. Om ieder nog resterend debat over ‘klimaatverandering’ af te sluiten, kunnen nu degenen die kritiek hebben op Greta en haar boodschap afgeschilderd worden als mensen met een hart van steen en zonder compassie voor kinderen en hun toekomst. Bovendien doet een klimaatnoodtoestand inderdaad denken aan iets waar men in het kader van een actie-reactie-oplossingstrategie op zou kunnen hebben gehoopt, want een noodtoestand vraagt natuurlijk om een oplossing.

 

Wetenschappers met een heel ander verhaal  
Gelukkig zijn er ondanks dat alles toch wetenschappers die naar buiten komen met een heel ander verhaal en zij maken duidelijk dat het wetenschappelijke debat alles behalve over is. Hier zijn een paar voorbeelden daarvan. Richard S. Lindzen, MIT atmosferisch fysicus en een van de leidende klimatologen in de wereld, die meer dan 200 wetenschappelijke artikelen publiceerde, probeert al jaren lang duidelijk te maken dat het onzin is dat de wetenschap ‘gesetteld’ zou zijn en dat op basis daarvan ingrijpende veranderingen in alle aspecten van de samenleving nodig zouden zijn. In de 5 minuten durende video Climate Change: What Do Scientists Say? legt Richard S. Lindzen uit dat we bij de hele kwestie van ‘klimaatverandering’ te maken hebben met drie groepen: twee groepen wetenschappers en een groep die vooral bestaat uit politici, milieuactivisten en de media. De ene groep wetenschappers is geassocieerd met het IPCC en dit zijn wetenschappers die achter het officiële klimaatverhaal staan. De andere groep wetenschappers bestaat uit wetenschappers die de CO2 uitstoot niet als zo’n groot gevaar zien. Deze wetenschappers wijzen er op dat er vele redenen zijn waarom het klimaat verandert – de zon, wolken, oceanen, vulkaanuitbarstingen, variaties in de omloop van de aarde plus een veelheid aan andere input. Geen van deze aspecten worden volgens hem volledig begrepen en, zo stelt ook hij,“er is geen bewijs dat CO2 uitstoot de dominante factor is.” Volgens hem lijkt het er op dat hoe minder het in werkelijkheid klimaat verandert, des te luider de stemmen van de klimaat alarmisten worden.
Een petitie van Amerikaanse wetenschappers
Dat Richard S. Lindzen niet alleen staat blijkt onder andere uit het feit dat meer dan 31.000 Amerikaanse wetenschappers in The Global Warming Petition Project stellen: “Er is geen overtuigend wetenschappelijk bewijs dat de menselijke uitstoot van CO2, methaan, of andere broeikasgassen op dit moment of in de nabije toekomst een catastrofale opwarming van de atmosfeer van de Aarde en de verstoring van het klimaat op Aarde veroorzaakt of zal veroorzaken. Bovendien is er een aanzienlijke hoeveelheid wetenschappelijk bewijs dat toename van CO2 in de atmosfeer veel positieve effecten heeft op het natuurlijke milieu van planten en dieren op de Aarde.”
De brief van professor Guus Berkhout
De Nederlandse professor Guus Berkhout van de TU Delft, is één van de oprichters van de ‘Climate Intelligence Foundation’ (CLINTEL), een wereldwijde organisatie van meer dan 800 deskundige en ervaren wetenschappers en professionals op het terrein van klimaat en aan verwante vakgebieden. Ze richten zich gezamenlijk met één duidelijke boodschap tot de EU, de VN en de regeringen van de wereld via een brief die Professor Guus Berkhout op 23 september 2019 namens dit wereldwijde netwerk schreef aan António Guterres, Secretaris-Generaal van de Verenigde Naties met de duidelijke boodschap: er is geen klimaatnoodsituatie. Dit schrijven ze:“De general-circulation klimaatmodellen waarop internationaal beleid op dit moment is gebaseerd zijn ongeschikt voor hun doel. Daarom is het zowel wreed als ondoordacht om het verspillen van triljoenen op basis van resultaten van zulke onrijpe modellen te bepleiten. Het huidige klimaatbeleid ondermijnt op een onnodige en ernstige manier het economisch systeem en brengt levens in gevaar in landen die de toegang wordt ontzegd tot betaalbare, permanente elektriciteit. We dringen er bij u op aan om een klimaatbeleid te volgen dat gebaseerd is op grondige wetenschap, realistische economie en oprechte bezorgdheid voor hen die geschaad worden door dure, maar onnodige pogingen tot vermindering [van CO2 uitstoot].”
De Europese Klimaat Verklaring  
De bijgaande ‘European Climate Declaration’ stelt: “Er is geen klimaatnoodsituatie, zowel natuurlijke als menselijke factoren veroorzaken opwarming, de opwarming gaat veel langzamer dan voorspeld, het klimaat beleid is gebaseerd op ontoereikende modellen, CO2 is voedsel voor planten [het is geen vervuiling, maar van essentieel belang voor al het leven op Aarde], klimaatopwarming heeft niet geleid tot toename van natuurrampen, en politiek moet de wetenschappelijke en economische realiteit respecteren.” (zie de brief) Kortom, ze roepen op om te stoppen met het vernietigen van miljarden euro’s en complete economische systemen om klimaatverandering te bestrijden, terwijl we niet weten hoe groot het door de mens veroorzaakte aandeel is en of daarbij andere factoren, zoals onder andere ook veranderingen in de zon daarbij mogelijk een veel grotere rol spelen. Een uitgebreidere toelichting op de inhoud van de brief van CLINTEL is hier te vinden: Climate Declaration Further Explanaton
Het boek van Mototaka Nakamura
Ongeveer tegelijkertijd met de brief van CLINTEL verscheen het boek The Global Warming Hypothesis is an Unproven Hypothesis van Dr. Mototaka Nakamura, een topniveau klimaatwetenschapper. In het boek legt hij uit waarom de voorspellingen op basis van klimaatmodellen niet betrouwbaar zijn om publieke actie en energiebeleid voor te schrijven, en waarom deze modellen niet kunnen worden gebruikt om klimaat te voorspellen, ondanks het feit dat ze nuttig zijn voor het onderzoek naar weer en klimaat: Volgens hem kunnen ze niet eens de aard van de richting van klimaatverandering juist voorspellen (zie voor een samenvatting van het boek:  Confessions of a Climate Scientist - Global Warming is an unproven hypothesis)

 

Het strategisch inzetten van ‘grassroots’ bewegingen
Omdat steeds meer mensen ‘wakker worden’ en zich bewust worden van de disinformatie en de gebruikte propaganda strategieën worden er pogingen ondernomen om de ware plannen te verschuilen achter organisaties met acceptabel klinkende agenda’s. Door zowel de doelen van milieugroepen als een bepaald taalgebruik te kapen, kan het zo zijn dat mensen die zich inzetten voor zaken die aan de oppervlakte helemaal OK lijken, zoals de bescherming van de natuur, ecosystemen en Moeder Aarde, onderdeel blijken te zijn van een façade en ongemerkt worden gebruikt voor het pushen van een heel andere achterliggende agenda. Sommige van de bonafide lijkende groepen die zich profileren als grassroots organisaties, en zich schijnbaar verzetten tegen het klimaatbeleid van de gevestigde orde, blijken bij nader inzien woord voor woord in lijn te vallen met de achterliggende doelen van diezelfde gevestigde orde.
AVAAZ als ‘gedachten politie’
Zo vinden we op de hierboven genoemde lijst van organisaties die miljardair George Soros
financiëerde onder andere de ‘grassroots’ organisatie AVAAZ. Zij ontvingen $850.000 van hem. Volgens de website van AVAAZ zijn zij “een wereldwijde organisatie (…) om te verzekeren dat de visies en waarden van mensen wereldwijd de besluiten die ons allemaal raken informeren.” Dat klinkt mooi. Maar tegelijkertijd blijkt AVAAZ een van de organisaties te zijn die niet alleen ijvert om de VN klimaat Agenda 2030 te pushen, maar die ook op een bijna Orwelliaanse manier blijkt te ijveren voor censuur van andere perspectieven op hun waarheid. Alles wat afwijkt van die ‘enige echte waarheid’ noemen ze niet alleen disinformatie,  ontkenning en borderline, maar ook schadelijk en gevaarlijk. Die visies moeten daarom volgens hen bestreden en geweerd worden, om mensen daartegen ‘te beschermen’. Terwijl de mainstreammedia systematisch geen aandacht besteed aan visies die afwijken van het officiële verhaal over ‘klimaatverandering’, is er op het internet – juist nu steeds meer mensen beginnen te begrijpen wat er werkelijk aan de hand is – veel informatie te vinden die een ander licht werpt op de klimaatkwestie. AVAAZ vindt dat hier dringend iets aan moet worden gedaan en dat iedereen die vragen stelt bij ‘klimaatverandering’ het zwijgen opgelegd moet worden want volgens hen is “ontkenning = dood”.
AVAAZ wil meer censuurop YouTube
Hierbij verwijten ze onder andere YouTube dat die niet voldoende censureert. In dat kader publiceerde AVAAZ heel recent (16 Januari 2020) het rapport: ‘Why is YouTube Broadcasting Climate Misinformation to Millions?’ De toon wordt snel gezet aan de hand van twee citaten: als illustratie voor dé waarheid citeren ze uit een milieurapport van Google: “Klimaatverandering is een van de meest significante wereldwijde uitdagingen van onze tijd, en doorgaande broeikasgas uitstoot betekent een bedreiging voor het bestaan van de mensheid.”En als voorbeeld van dat wat bestreden moet worden als gevaarlijk citeren ze uit de hierboven genoemde YouTube video van klimaatdeskundige Richard Lindzen: “Er is geen bewijs dat CO2 uitstoot de dominante factor is [bij klimaatverandering]”. AVAAZ verwijt YouTube dat het algoritme van YouTube deze video zou promoten en dus dat YouTube via dat algoritme de YouTube gebruikers richting klimaat misinformatie stuurt. Terwijl YouTube zegt dat ze inmiddels aanzienlijk hebben geïnvesteerd om ‘aanbevelingen voor borderline content en schadelijke misinformatie’ terug te brengen en om aanbevelingen voor ‘stemmen van autoriteiten’ op te waarderen, vindt AVAAZ dat ze dat nog niet voldoende doen.
Censuur ook als top prioriteit voor regeringen?
Daarom is AVAAZ als een soort Orwelliaanse ‘Gedachten Politie’ een intimidatiecampagne begonnen om YouTube te dwingen ‘om zich aan hun woord te houden’ en  om verdere stappen te zetten door ‘video’s die ‘klimaatverandering’ ontkennen te demonetiseren en te verstoppen als een manier om de zogenaamde ‘disinformatie’ te stoppen. Want, zo schrijft AVAAZ,  nog steeds wordt het “ ‘kwaadwillende actoren’ toegestaan om het bereik van het platform te misbruiken voor schadelijke doeleinden.” Kortom, AVAAZ voort de druk op YouTube op om video’s van hen die niet de correcte ideologische lijn volgen moeilijker vindbaar te maken, te demonetiseren en/of te verwijderen “omdat het door de YouTube community en onafhankelijke fact checkers is geïdentificeerd als disinformatie”.Terwijl het rapport specifiek gericht is op YouTube blijkt hun missie veel breder te zijn, want zo stellen ze in de samenvatting van hun rapport: “Klimaat misinformatie bedreigt de gezondheid en veiligheid van onze samenlevingen en onze planeet. Het beschermen van burgers wereldwijd tegen fake nieuws, dat ontworpen is om te verwarren en het debat over klimaatverandering te vergiftigen, moet een top prioriteit zijn voor regeringen, adverteerders en sociale media platforms.” Kortom, na de emotionele manipulatie via de scholieren, wordt nu een gaslighting strategie ingezet om te suggereren dat wie zich nu nog niet voegt bij de officiële koers zelf een bedreiging voor de wereld en de mensheid zou zijn en ook regeringen zouden er volgens hen een top prioriteit van moeten maken om die mensen het zwijgen op te leggen. Zo begint het hele klimaatverhaal steeds meer te lijken op een communistisch systeem met één partij die de enige echte waarheid in pacht heeft.

 

Het inzetten van de banken
Terwijl inmiddels duidelijk wordt dat miljardairs zoals de Rockefellers en George Soros met hun geld het klimaatverhaal direct of indirect hebben gesteund, blijken op dit moment  ook de centrale banken geobsedeerd te raken met ‘klimaatverandering’. Had de social engineering waar we de afgelopen tien jaar mee te maken hebben gehad en dat er toe heeft geleid dat steeds vaker beleidsmakers roepen dat er een ingrijpende ‘energie transitie’ nodig is, de bedoeling om het pad schoon te vegen voor de grote banken? Het IPCC, dat het niet alleen heeft over een ‘energie transitie’ over ‘niet eerder voorgekomen veranderingen in alle aspecten van de samenleving’, schat dat ‘om de voorspelde rampen te voorkomen’ een investering van $2,4 triljoen per jaar nodig is (zie IPCC achieves net zero credibility).
Banken die het klimaatverhaal pushen
Zou dat de interesse van banken zoals het Internationaal Monetair Fonds (IMF), de Wereldbank en Federal Reverse Bank van Amerika in het pushen van het CO2 klimaat verhaal kunnen verklaren? Op de website van de Wereldbank is namelijk nu ook te lezen dat ‘klimaatverandering’ een acute bedreiging is voor wereldwijde ontwikkeling (World Bank website) en op de website van de Federal Reserve Bank wordt uitgelegd wat de relatie is tussen klimaatverandering en monetair beleid en financiële stabiliteit (Federal Reserve Bank website). En de IMF website wijst op de sleutelrol van de bank bij beleid dat tegemoet komt aan wereldwijde ‘klimaatverandering’. Hoe de banken het een en ander zien blijkt uit een IMF rapport (50 shades of green), geschreven door de directeur van de Bank of England, Mark Carney: “De wereld heeft een nieuw, duurzaam financieel systeem nodig om de ‘op hol geslagen klimaatverandering’ te stoppen.” Hij heeft het zelfs over het aanbreken van een nieuw tijdperk en stelt dat de bedreigingen van ‘klimaatverandering’ niet alleen demonstranten van over de hele wereld geactiveerd hebben, maar ook regeringen in veel landen er toe hebben bewogen om een ‘klimaatnoodtoestand’ uit te roepen. En hier verschijnt inderdaad iets dat lijkt op een oplossing die al van te voren was bedacht: “Er wordt inmiddels gewerkt aan een nieuw, duurzaam financieel systeem. Het financiëert de initiatieven en innovaties van de private sector en vergroot de effectiviteit van het klimaatbeleid van regeringen – het zou zelfs de transitie naar een lage-koolstof economie kunnen versnellen,” zo stelt Mark Carney. En dat nieuwe financiële systeem zou er moeten zijn in 2030. Dat is opvallend genoeg hetzelfde jaar waarop de Agenda 2030 van de VN geïmplementeerd zou moeten zijn.
De TCFD werkgroep
Om dat nieuwe financiële systeem voor elkaar te krijgen zijn er inmiddels allerlei werkgroepen opgericht en als we ons daar een beeld van proberen te vormen begint het langzaam duidelijk te worden wat het werkelijke plan is. Zo is in 2015 een ‘Werkgroep voor Klimaatgerelateerde Financiële Openbaarmaking’ (Task Force on Climate-related Financial Disclosures - TCFD) opgericht. Deze groep richt zich op het openbaar maken door corporaties van hun ‘klimaat relateerde risico’s en kansen’ - dat wil zeggen, het opening van zaken geven over hun klimaatbeleid. Het rapporteren van de gevolgen van een bedrijf voor het milieu en de manier waarop een bedrijf de stijging van de temperatuur beïnvloedt, wordt als voorwaarde gezien om de klimaatnoodsituatie aan te kunnen pakken. Gebaseerd op deze openbaarmaking zal deze ‘private werkgroep’ namelijk bepalen of een bedrijf wel of niet bijdraagt aan ‘klimaatverandering’ en dus of het een bedreiging is voor de mensheid. Dat openbaar maken zal wel is waar op vrijwillige basis zijn, maar deze informatie zal worden verschaft aan banken, verzekeringsmaatschappijen en regeringen. Op basis daarvan zou een bedrijf mogelijk geen lening, verzekering of vergunning kunnen krijgen als de klimaat risico beoordeling onvoldoende geacht wordt door deze TCFD. (TCFD website)
Wie of wat is deze TCFD
Dat maakt nieuwsgierig naar wie deze TCFD, die deze beoordeling gaat doen, eigenlijk  is, want zo’n beoordeling om te bepalen of een bedrijf wel of niet bijdraagt aan het dubieuze begrip ‘klimaatverandering’ lijkt een onmogelijkheid. En hier komen we weer uit bij zeer rijke mensen. Miljardair Michael R. Bloomberg is de voorzitter van deze werkgroep en de leden blijken verschillende Centrale Banken zoals de Nederlandse Bank plus het IMF, de Wereld Bank, de BIS (Bank of International Settlements), de Federal Reserve Bank en de Europese Centrale Bank (zie Standing Committee on Assessment of Vulnerabilities). Op de website van de TCFD staan als supporters veel  banken, financiële instellingen, grote bedrijven, pensioenfondsen, investeerders en energiebedrijven, maar ook overheidsorganisaties en klimaat adviesorganisaties. Kortom, het lijkt er op dat de hele financiële wereld zich hierin aan het verenigen is.
Verplichte openbaarmaking?
Mark Carney, de directeur van de Bank of England, die samen met Michael R. Bloomberg mede oprichter is van TCFD, stelde eind vorig jaar dat hij vindt dat deze klimaatgerelateerde openbaarmakingen niet vrijwillig zouden moeten zijn, maar verplicht. Hij wil dat die openbaarmaking de norm wordt nu we “in een klimaat crisis zitten én in een financiële crisis…”. Dat alleen al roept de vraag op of de ene crisis – die van het klimaat - gecreëerd is om de andere crisis op te lossen. Wie zal het zeggen. Het uiteindelijke doel van de TCFD is om een serie regels op te stellen voor hoe bedrijven hun aandeel in de opwarming moeten rapporteren, samen met het verstrekken van gegevens over de bijdragen van hun activiteiten aan oplossen van het probleem. En dit alles vooral in het belang van investeerders: “Met de triljoenen dollars die nodig zijn om een klimaatvriendelijke infrastructuur op te bouwen, moeten investeerders weten welke bedrijven ze willen steunen en welke niet,” stelt hij. (oktober 2019 artikel in The Guardian).
De relatie van de TCFD met de VN 
Dat dit geen een geïsoleerde een actie is van de grote banken blijkt uit het feit dat een van de partners van de TCFD werkgroep het NGFS (Network of Central Banks and Supervisors for Greening the Financial System) is. Het NGFS is tijdens de klimaattop in Parijs in 2015 opgericht door acht centrale banken en supervisors (zie Website van NGFS). Zij werken samen met al deze andere instellingen en de VN, in het bijzonder de Agenda 2030 en het IPCC Klimaatakkoord van Parijs. Op de website van de VN is bovendien te lezen dat de Secretaris-Generaal van de VN per 1 december 2019 deze zelfde Mark Carney heeft benoemd tot “special envoy (speciale vertegenwoordiger) voor klimaatactie en financiering”, een nieuwe positie binnen de VN. De VN is van plan om er voor te zorgen dat landen en regeringen zich aan dezelfde regels zullen gaan houden als die de TCFD aan corporaties wil opleggen om zo totale controle te verkrijgen via regulering en belastingheffing om de planeet te redden van ‘op hol geslagen klimaatverandering’. (zie voor een heldere YouTube video over dit financiële verhaal The U.N. & Central Banks: A Rockefeller & Rothschild Coup)
De vraag die nog beantwoordt moet worden is hoe die TCFD werkgroep, die niet bestaat uit klimaatdeskundigen maar uit miljardairs en bankiers, denkt te kunnen vaststellen of en in welke mate een bedrijf of een land mogelijk bijdraagt aan een bedacht idee van de opwarming van de aarde.
ICLEI en de Rockefellers
Om het plaatje compleet te maken blijkt dat de Rockefellers niet alleen betrokken waren bij de oprichting van de VN, de Club van Rome en het financieren van allerlei klimaatacties, waaronder de scholierenstakingen, maar ook bij de invoering van de Agenda 21/2030 van de VN via de organisatie ICLEI (International Council for Local Environmental Initiatives, of Local Governments for Sustainability). De Agenda 2030 die betrekking heeft op ieder aspect van het menselijk leven en streeft naar een verregaande reorganisatie van alle menselijke samenlevingen, zou lokaal ingevoerd moeten worden via de ICLEI. Deze  organisatie, die in 1990 is opgericht, heeft een duidelijke link met de Rockefellers (zie  Rockefeller Foundation).

 

Actie zonder reactie betekent geen gewenste oplossing
Ik zou me natuurlijk kunnen vergissen en ik raad iedereen aan om zelf het een en ander te onderzoeken, dit alles begint opvallend veel te lijken op wat Maurice Newman in mei 2015 zei, namelijk dat ‘klimaatverandering’ een door de VN geleide list is om een nieuwe autoritaire ordening [van de wereld] te creëren onder leiding van de VN waarbij de werkelijke agenda geconcentreerde politieke macht is en klimaatverandering de valstrik daarvoor. We zien hoe er zonder dat er enig wetenschappelijk bewijs is voor een oorzakelijk verband tussen door mensen uitgestoten CO2 en opwarming van de aarde, en de term klimaatopwarming inmiddels is vervangen door ‘klimaatverandering’, de Verenigde Naties, de topbankiers en miljardairs de macht proberen te centraliseren door een front te vormen om samen volledige controle te kunnen hebben over alle bedrijven, regeringen en landen – niet alleen wat betreft CO2 uitstoot, maar wat betreft alle aspecten van het menselijk leven en onze samenlevingen tot en met het heffen van klimaatbelastingen en mogelijk zelfs het openbreken van pensioenfondsen om het triljoenen project van de door hun voorgestelde overgang naar een nieuwe economische, financiële en sociale organisatie te bekostigen. (zie voor meerover die pensioenfondsen Het 6e deel van de artikelenserie van onafhankelijk onderzoeksjournaliste Cory Morningstar over “The Manufacturing of Greta Thunberg – for Consent”).
Niet op de gewenste manier reageren
Via het creëren van het probleem: het verhaal van de opwarming van de aarde door de toename van door mensen veroorzaakte CO2 uitstoot was de actie, via bang maken, paniek zaaien en de emotionele manipulatie via scholieren hoopte men op de gewenste reactie, zodat we tenslotte zouden instemmen om de NWO als oplossing voor alle problemen bestaansrecht te geven. Maar als we het hele plan doorzien, hebben we de vrijheid om niet op de gewenste manier te reageren, dus niet bang te worden en niet in paniek te raken, niet reageren van uit emoties, maar rustig te blijven, in ons zelf te blijven geloven, ons eigen onderzoek doen, naar de feiten te kijken in plaats dat we uitgaan van aannames, de beperktheid zien van slechts één oorzaak en slechts één oplossing, het basispatroon van actie-reactie-oplossing herkennen, de belangen achter de standpunten die gepusht worden doorzien zodat we de gewenste oplossing in de vorm van de invoering van de NWO op alle mogelijke manieren kunnen weigeren en in plaats daarvan op basis onze eigen goed geïnformeerde waarheid onze eigen richting kiezen.
Hier en daar komen er breuken in de plannen
Het maakt ook duidelijk, dat we ons op dit moment niet kunnen veroorloven om te zeggen ‘niets is slecht, alles is goed’, want dan kunnen we niet zien hoe – laten we zeggen de Big Wetiko (zie mijn nieuwsbrief van oktober 2019)– opereert. Als we daarentegen ons bewust worden van wat er gaande is kunnen we ook begrijpen hoe krachtig we zelf zijn. Door onze kracht niet weg te geven of ons te laten misleiden, maar te hechten aan het vinden van onze eigen waarheid, kunnen we in onze kracht gaan staan. Dan biedt hoop en een innerlijk weten, dat we gaan zeker winnen. Dan begrijpen we ook dat we niet kunnen gaan zitten wachten tot we gered worden, maar dat we het wel zelf moeten doen: ons zelf en de wereld bevrijden van de (spirituele) onderdrukking. Dan kunnen we zien hoe het gepushte ‘klimaatverhaal’ aan alle kanten rammelt en kunnen we de werkelijke klimaatverandering accepteren en kijken wat nodig is om ons daar bij aan te passen terwijl we tegelijkertijd onze verantwoordelijkheid nemen om ons te focussen op het Leven en op alles wat het Leven ondersteunt. En dan kunnen we ook zien dat de krachten achter de schermen langzaam maar zeker zwakker worden en hun toevlucht nemen tot steeds extremere, maar ook doorzichtiger listen.
Het belang om te leren zelf na te denken
En wat dit alles bovenal duidelijk maakt is hoe belangrijk het is dat we onderwijsvormen creëren, die er op gericht zijn, dat leerlingen zelf leren na te denken en kennis maken met de Wet van Polariteit, zodat ze weten dat er vele verschillende perspectieven zijn om naar iets te kijken. Vormen van leren waardoor ze gestimuleerd worden om het vertrouwen te behouden in hun eigen innerlijke autoriteit, en ervaring kunnen opdoen om hun eigen waarheid te vinden en hoe een opbouwende dialoog verrijkend kan werken. Als we de verantwoordelijkheid nemen om zelf na te denken en ons eigen onderzoek te doen kunnen we ons op basis daarvan focussen op wat werkelijk belangrijk is, zoals zorg dragen voor schoon water en het op peil houden van de grondwaterstand om uitdroging van de bodem te voorkomen, zorg dragen voor schone lucht en het behoud van bossen en voorkomen van erosie, zorg dragen voor een schone bodem en stoppen met giftige bestrijdingsmiddelen en ongezonde toevoegingen aan voedsel. Kortom, dan kunnen we focussen op hoe we werkelijk in harmonie met de natuur kunnen leven.

 

Agenda
Op dit moment heb ik één uitnodiging voor een presentaties die openbaar is. Mochten er nieuwe uitnodigingen komen, dan is de meest actuele informatie te vinden op de agenda op mijn website

Zondag 29 maart 2020, in Naarden
Presentatie 'De Sophia mythe, wetiko en zelforganisatie:  organiseren zoals het Leven zich organiseert' op uitnodiging van werkgroep de Nieuwe Mens in Naarden

Programma:	10.30 - 11.30 uur Presentatie 11.30 - 12.00 uur pauze 12.00 - 13.00 uur vervolg presentatie plus vragen
Plaats:	Besant Hall, Meentweg 9,  1411 GR Naarden.
Kosten:	€ 12,50
Aanmelden:	via de website www.werkgroepdenieuwemens.nl
Meer informatie:	voor meer informatie: www.werkgroepdenieuwemens.nl

 

 

Tot zover het nieuws rond ‘De Hele Olifant in Beeld’, ‘Samenlevingen in Balans’ en mijn verdere werk.

Lieve groetjes,

Marja de Vries