marja de vries
De Hele Olifant - nieuwsbrief - april 2017
Als iets in lijn is met de universele wetmatigheden, functioneert het optimaal, komt het overeen met wie we in essentie zijn, is het in balans en harmonie met het grotere geheel en draagt het bij aan het welzijn van alles en iedereen.
‘Samenlevingen in Balans’ is de term waarmee ik verwijs naar samenlevingen waarvoor geldt dat inzicht in de werking van de universele wetmatigheden een inherent onderdeel is van alle aspecten van de cultuur.
Lieve mensen,
Hier is – op de valreep – de nieuwsbrief van april 2017 met zoals altijd de laatste ontwikkelingen rond mijn twee boeken De Hele Olifant in Beeld en Samenlevingen in Balans, de vorderingen van het werk aan mijn volgende boek(en), mijn streven bij te dragen aan meer bekendheid rond de universele wetmatigheden en mijn intentie om bij te dragen aan de transformatie van leren en onderwijs, zodat het overeenkomt met wie we in essentie zijn. En dit alles op zo’n manier dat het bijdraagt aan het welzijn van alles en iedereen wereldwijd, alleen op de korte termijn, maar vooral ook op de lange termijn en dus ook voor de komende zeven generaties.
Kansen voor heling in deze zeer bewogen tijden…
Er gebeurt op dit moment zoveel, dat ik er nu pas aan toe kom om deze nieuwsbrief van april te schrijven en te versturen. Terwijl ik, zoals ik in mijn vorige nieuwsbrief schreef, begonnen ben met het schrijven van mijn derde boek (over organisatie op basis van de werking van de universele wetten) en daar graag ongestoord aan zou willen werken, bleek de afgelopen tijd tegelijkertijd mijn eigen helingsproces om mijn volle aandacht te vragen…
De permanente keuze uit twee mogelijke reacties
Zoals ik in De Hele Olifant in Beeld bij de Wet van Aantrekking en het Spiegelprincipe schrijf, trekken we precies die mensen en gebeurtenissen aan, die ons aspecten van ons zelf laten zien, waarvan we ons nog niet bewust (helemaal) waren en die nog om (verdere) heling vragen. Als er dingen in ons leven gebeuren, die oud zeer raken, hebben we altijd de keuze uit twee mogelijke reacties. We kunnen het proberen te negeren of we kunnen ons afvragen met welk deel van onszelf dat resoneert, dat nu aandacht vraagt om gekend en mogelijk getransformeerd te worden. Dit laatste is vooral van toepassing, daar waar we een patroon van herhaling in ons leven ontdekken, want dat onthult mogelijk een ‘afdruk’ in ons energieveld, zoals Alberto Villoldo dat noemt. Vanuit dit perspectief kunnen we dat zien als de wens van onze ziel om te helen door de omstandigheden van een originele verwonding opnieuw in ons leven te creëren.
De volledige verantwoordelijkheid voor ons eigen leven
In andere woorden, het geeft ons de mogelijkheid om de volledige verantwoordelijkheid voor ons leven te nemen en er voor te kiezen om aandacht te geven aan dat wat op dat moment gekend en mogelijk geheeld wil worden. Het mooie hiervan is, dat wanneer ons dat lukt, een dergelijke situatie zich niet meer zal herhalen, want we hebben ‘de les geleerd’ en de ‘afdruk’ uit ons energieveld verwijderd, waardoor we diezelfde situatie nietnog eens als gevolg van de Wet van Aantrekking naar ons toe trekken.
Onder ogen zien
En terwijl ik dacht dat ik zo’n ‘afdruk’ al jaren geleden helemaal uit mijn energieveld had verwijderd, werd ik de afgelopen maanden met een situatie geconfronteerd die duidelijk maakte, dat er toch nog een restant achtergebleven was, die nu om aandacht en transformatie vroeg. Het illustreert het feit dat het helingsproces vaak vergelijkbaar is met het afpellen van schillen van een ui. Iedere volgende laag vraagt nog weer wat meer moed, maar als we dat hebben en er voor kiezen om de confrontatie opnieuw aan te gaan, kunnen we weer een volgende stap zetten op het pad om nog meer de prachtige persoon te worden die we in essentie zijn… Dus heb ik voor dat laatste gekozen. Dat betekende echter ook, dat het me wat heeft afgeleid van het schrijven aan mijn derde boek…
Bewuste keuzes maken
Deze huidige tijd met toenemende polarisatie maakt ook duidelijk hoe belangrijk het is om vrijwel permanent bewust te zijn van de keuzes die we maken: het perspectief dat we kiezen om naar iets te kijken, bepaalt wat we zullen zien en het wereldbeeld dat we kiezen om iets te begrijpen, bepaalt tot welke conclusie we zullen komen (Wet van Polariteit). Maar dit is ook wederkerig: hoe we naar de wereld kijken, verandert niet alleen wat we waarnemen, maar ook wie we zelf zijn. Wetenschappelijk onderzoek heeft – in lijn met de Wet van Aandacht die stelt dat waar we aandacht aan besteden groeit - laten zien dat als proefpersonen eerst overladen worden met één bepaalde manier van kijken (bv. vanuit stereotypisch ‘docenten’, ‘secretaresses’ of ‘hooligans’), ze vervolgens gedrag vertonen, dat aantoonbaar in die richting blijkt te zijn veranderd. Daarom was de conclusie uit het onderzoek dat waar we aandacht aan besteden en hoe we daar aandacht aan besteden het belangrijkste middel is dat ten grondslag ligt aan de manier waarop we onze relatie met de wereld vormgeven. Kortom: we worden wat we zien. En iets vergelijkbaars blijkt te gelden voor de keuzes die we maken wat betreft het soort mensen met wie we omgaan: als we er voor kiezen om te gaan met liefdevolle mensen, zal dat bijdragen om ook onze eigen houding in die richting te veranderen, terwijl het omgekeerde – in ieder geval wanneer we ons daar niet van bewust zijn – ook zo blijkt te werken…
Waarom we twee hersenhelften hebben en de Wet van Dynamische Balans
Een andere reden, die er mede toe geleid heeft dat ik de afgelopen tijd niet ‘gewoon ongestoord’ aan mijn derde boek heb kunnen schrijven, is het feit dat er op dit moment zo heel veel nieuwe en interessante informatie beschikbaar komt en dat ik er soms voor kies om dat toch eerst ook nog even te lezen.
’The Master and his emissary’
Zo vond ik pas recent het boek met de intrigerende titel ‘The Master and his emissary, The Divided Brain and the Making of the Western World’, geschreven door psychiater en filosoof Iain McGilchrist (2009/2012). Het is een boek dat hij heeft geschreven op basis van 20 jaar onderzoek. Ik ben echt heel erg blij dat ik dit boek heb gevonden, omdat het op een bijzondere manier verschillende inzichten uit mijn beide boeken verder onderbouwt en me helpt bij het schrijven van mijn derde boek!
Organisatie gebaseerd op het getal twee en onze twee hersenhelften
Een van de aspecten, die centraal staat bij de organisatie in ‘Samenlevingen in Balans’, is het feit dat die organisatie gebaseerd is op het getal twee, itt. hiërarchische organisatie dat gebaseerd is op het getal één: zoals in de bekende uitdrukking ‘er kan maar één kapitein op het schip zijn’. Een organisatie gebaseerd op het getal twee is een weerspiegeling van de Wet van Dynamische Balans, waarbij twee tegengesteld gerichte, maar complementaire aspecten samenwerken. En dat is precies de conclusie van psychiater Iain McGilchrist over hoe onze beide hersenhelften samenwerken. Misschien lijkt dat voor de handliggend, maar binnen de westerse wetenschap is dit revolutionair.
Psychobioloog Roger W. Sperry
In De Hele Olifant in Beeld noem ik het inzicht van Roger W. Sperry (waarvoor hij in 1981 de Nobelprijs ontving), nl. dat de linker- en rechterhersenhelft mogelijk beide in verschillende, mogelijk zelfs tegengestelde, mentale ervaringen werkzaam zijn, in plaats van – zoals tot dan toe gedacht werd – dat alleen de linkerhersenhelft bij ons bewustzijn betrokken is. Zijn inzicht leidde tot het populaire idee dat de linkerhersenhelft betrokken is bij rationeel denken en de rechterhersenhelft bij meer creatievere zaken, terwijl wetenschappers zelf echter aangaven dat het mogelijk gecompliceerder was.
Neuroloog Marcel Kinsbourne
Wat ik niet wist toen ik dat boek schreef, maar waar Iain McGilchrist in zijn boek naar verwijst, is dat al in 1988 neuroloog Marcel Kinsbourne tot de conclusie kwam, dat onze hersenen bestaan uit twee tegengestelde manieren van verwerken (‘opponent processors’) ‘wiens tegengestelde invloed nauwkeurig afgestelde reacties op complexe situaties mogelijk maakt’ en dus dat deze dualiteit een subtiel afgestemde reactie mogelijk maakt. Wat ik hierin leest is een prachtige formulering van waarom organisatie gebaseerd op het getal twee - en dus op de werking van de Wet van Dynamische Balans - optimaal functioneren mogelijk maakt!
Niet twee ‘wat’, maar twee vormen van ‘hoe’
Iain McGilchrist stelt vervolgens met verwijzing naar uitgebreid onderzoek, dat dit inzicht van Marcel Kinsbourne slechts het begin is van een veel verder gaand nieuw inzicht, omdat het essentiële verschil tussen de beide hersenhelften niet zo zeer ‘wat’ betreft – dus niet zo zeer de verschillende vaardigheden van de beide hersenhelften – maar vooral in ‘hoe’ ze dat doen en ‘hoe’ ze zich daarbij tot elkaar verhouden en in welke mate ze daarbij samenwerken (of niet). Want volgens hem hebben de beide hersenhelften verschillende inzichten, waarden en prioriteiten, wat er toe leidt dat beide ten grondslag liggen aan twee verschillende manieren van ervaren en twee verschillende manieren van zijn!
Twee fundamenteel tegengestelde werkelijkheden
Hij komt tot de conclusie, dat er voor ons mensen twee fundamenteel tegengestelde werkelijkheden zijn, twee verschillende manieren om te ervaren, die geworteld zijn in de tweezijdigheid van onze hersenen, waarbij beide belangrijk zijn en dus waarbij beide met elkaar moeten samenwerken. Met het begrip ‘Meester’ verwijst hij hierbij naar de rechterhersenhelft, die wordt gekenmerkt door een holistisch perspectief en met ‘afgezant’ of de ‘bode’ (‘emissary’) van die ‘Meester’, verwijst hij naar de linkerhersenhelft, die gekenmerkt wordt door aandacht voor detail.
De rechterhersenhelft is primair bij optimale samenwerking
De bedoelde, oorspronkelijke vorm van samenwerking tussen beide hersenhelften beschrijft hij als volgt:
= het begint bij de ‘Meester’, de rechterhersenhelft, die – in tegenstelling tot de ‘emissary’, de linker hersenhelft - in staat is om het geheel te zien en open te staan voor alles wat nieuw is. De rechterhersenhelft geeft gronding aan de ervaring en bepaalt waar de linkerhersenhelft de aandacht op gaat richten.
= Vervolgens focust de ‘emissary’, de linkerhersenhelft op dat waar de rechterhersenhelft prioriteit aan heeft gegeven en vervolgens geeft de linkerhersenhelft deze informatie over de details weer terug aan de rechterhersenhelft
= de rechterhersenhelft, die het grote overzicht heeft, integreert vervolgens de ontvangen informatie over de details in het geheel.
In andere woorden, de balans tussen beide hersenhelften helt op deze manier enigszins over naar de kant van de rechterhersenhelft en dus naar de kant die ik in het kader van de Wet van Dynamische Balans beschrijf als de vrouwelijke kant.
Het gevoel van superioriteit van de linkerhersenhelft
En alsof dat nog niet indrukwekkend genoeg is, beschrijft hij vervolgens op basis van een veelheid van bronnen zijn conclusie, dat beide hersenhelften echter in de laatste 2000 jaar westerse geschiedenis in een soort machtstrijd verwikkeld zijn geraakt, waarbij de ‘afgezant’, de ‘bode’ heimelijk is gaan geloven dat hij superieur is aan de ‘Meester’ en dus aan de rechterhersenhelft. Dat lijkt natuurlijk wel heel erg veel op wat ik in mijn boek Samenlevingen in Balans beschrijft als de menselijke paradox en de relatie en samenwerking tussen ons ‘Hoger
Zelf’ en ons ‘lager zelf’ en het risico dat ons ‘lager zelf’ zich superieur gaat voelen aan ons ‘Hoger Zelf’ en hoe dat kan leiden tot de situatie van de staat van permanent onbalans in de burcht.
Weerspiegeld in de Westerse samenleving
En vervolgens beschrijft Iain McGilchrist in het tweede deel van zijn boek ook nog eens uitvoerig zijn inzichten in hoe deze innerlijke situatie – dus de situatie waarbij de ‘afgezant’ zich superieur is gaan achten aan de ‘Meester’ - weerspiegeld wordt in de buitenwereld en veel aspecten van huidige onze westerse cultuur verklaart! Hij beschrijft daarbij ook hoe de verschillende aspecten van een cultuur onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn, en hoe dit proces tenslotte zichzelf blijft versterken... In het kader van zijn metafoor van de Meester en de emissary beschrijft Iain McGilchrist dit als de ‘afgezant’ die de ‘Meester’ in feite heeft verraden.
Hij wijst bovendien op het grote gevaar van deze situatie, omdat de ‘afgezant’, de linkerhersenhelft, vanuit die superieure houding gekenmerkt wordt door een naïef of bijna blind optimisme waardoor ‘afgezant’ zich niet realiseert, dat hij uiteindelijk hierdoor ook zichzelf verraadt…
Kortom, zijn inzichten lijken veel aspecten van wat ik in mijn twee boeken heb beschreven op basis van vele andere bronnen te bevestigen. Voor wie meer over psychiater Iain McGilchrist wil weten, dit is de link naar zijn website en voor wie dit interessante boek zelf wil lezen – het is wel een hele pil - is hier de bol.com link.
Gender-neutraal taalgebruik
Bij het schrijven van mijn boeken wordt ik voortdurend geconfronteerd met het feit dat onze taal voortgekomen is uit een patriarchale, of anders gezegd, een mannelijk dominante cultuur. Omdat we met onze woorden en taal mede de wereld om ons heen creëren, span ik me in om dit mannelijk dominant taalgebruik zoveel mogelijk te vermijden en probeer ik juist ook in mijn taalgebruik de gelijkwaardigheid tussen mannen en vrouwen te weerspiegelen.
Dat leidt soms tot wonderlijke situaties. Zo werd bv. in mijn tweede boek, daar waar ik schreef over het kind, hij of zij…, door de mensen van de uitgeverij die tot taak hebben om het gebruik van correct Nederlands bewaken, dat aanvankelijk weer terugveranderd in het kind, hij…
‘Hen’ een nieuw woord in het Zweeds
Toen ik afgelopen jaar in Zweden was, hoorde ik dat ze daar sinds kort hier een oplossing voor hadden gevonden: naast ‘hon’ (zij) en ‘han’ (hij) hebben ze een nieuw woord, ‘hen’, in gevoerd. In april 2012 werd ‘hen’ toegevoegd aan de Nationale Encyclopedie van Zweden als ‘voorgesteld gender-neutraal persoonlijk voornaamwoord in plaats van ‘hon’ (zij) en ‘han’ (hij). ‘Hen’ kan zowel gebruikt worden wanneer het geslacht onbekend of niet relevant is, als voor verwijzing naar mensen die zichzelf niet herkennen in een van de twee categorieën. Op het moment dat Zweden dit invoerde, was er een levendig debat over gaande en het woord ‘hen’ was al eens in 1966 voorgesteld. (zie bv. dit artikel).
En terwijl er aanvankelijk echt niet alleen maar positieve reacties waren, maar ook heel wat negatieve reacties, bestond er het vermoeden, dat die negatieve reacties slechts tijdelijk zouden zijn en dus dat het slechts een kwestie van wennen zou zijn. Vervolgens is er ook onderzoek gedaan om te zien of het inderdaad zou wennen en uit dat onderzoek, dat in 2015 werd gepubliceerd blijkt, dat er al in 2014 een duidelijke positieve verandering te zien was. Niet alleen de algemene acceptatie – zo werd in 2014 het nieuwe woord ‘hen’ opgenomen in de woordenlijst van de Svenska Akademien, de organisatie die over de Zweedse taal gaat - maar ook het daadwerkelijk gebruik van het woord was in die twee jaar toegenomen. De onderzoekers concluderen dan ook dat het gewenningsproces heel snel kan verlopen. (Dit is de link naar het uitgebreide onderzoek dat in 2015 wed gepubliceerd).
’Hen’ ook in het Nederlands… en ‘die’ als non-binair voornaamwoord
Sinds ik in Zweden was heb ik regelmatig gezocht naar wat voor woord we in het Nederlands dan zouden kunnen invoeren naast hij en zij. En terwijl ikzelf nog niet iets had kunnen bedenken, blijkt dat ik niet de enige was met die gedachten. Vorig jaar is namelijk ook voor het Nederlands het woord ‘hen’ voorgesteld: In een artikel in de Correspondent ‘Geen man of vrouw? Dan ben je voortaan een ‘hen’ in juni 2016 is te lezen dat het Transgender Netwerk Nederland (TNN) ‘Hen’ en ‘hun’ - de tweede vorm is het bijbehorende bezittelijk voornaamwoord – de Verkiezing van het Non-Binaire Voornaamwoord dat zij organiseerden, hebben gewonnen. Naast ‘hen’ mag ‘die’ ook gebruikt worden als neutraal voornaamwoord.
Natuurlijk geldt ook bij ons de vraag of het gaat werken, maar zoals dit laatste artikel besluit: ‘De eerste stap is ‘hen’ en ‘die’ groots de wereld in slingeren’ en ‘de enigen die taal kunnen veranderen, zijn de gebruikers. Jij en ik. En hen’. En de ontwikkelingen in Zweden zijn een hoopgevend voorbeeld. Ik ga in ieder geval serieus kijken wat het voor mij betekent bij het schrijven van mijn derde boek, daar waar het aangeven van het geslacht irrelevant is, dus bv. als ik wil verwijzen naar het kind, hen en de mens, hen of de mens, die…
De agenda voor 2017
En dan is hieronder weer mijn agenda met op dit moment één presentatie over mijn boek ‘De Hele Olifant in Beeld’ in Nederland en één in Engeland en verder mijn bezoek naar Frankrijk, waar ik ook over mijn boek ‘Samenlevingen in Balans’ zal spreken. Zie voor de nadere details de agenda hieronder en bekijk zoals altijd voor de meest actuele agenda mijn website
Vrijdag 16 - 26 juni 2017 in Centre Lothlorien, Foulain, Noord-Oost Frankrijk
Deelname als één van groep van 144 uitgenodigde elders, wisdomkeepers, ervaringsdeskundigen en visionairs uit verschillende culturen vanuit de hele wereld en van 4 generaties, die 4 dagen - van 17 tot en met 20 juni - bijeen zijn voor het 4-generatie-overleg om onder deskundige leiding (translators en moderators) hun wijsheid te delen met als doel de wereld in beweging te brengen op weg naar samenlevingen in balans, voor ons en de volgende generaties. Deze 4 dagen zijn een besloten onderdeel van een grote internationale One planet-One People Summit van 16-25 juni 2017 op het Centre Lothlorien in Foulain, Noord Oost Frankrijk. Tijdens de aansluitende dagen ben ik uitgenodigd om ook presentaties over 'Samenlevingen in Balans' verzorgen. Zie voor meer info de website over de summit en de website over Centre Lothlorien
Vrijdag 28 juli 2017 in Glastonbury, Engeland
Presentatie 'The Whole Elephant Revealed' als speciale vrijdagavondgast op het jaarlijkse Glastonbury Symposium, dat ‘Truth, Mysteries and New Frontiers’ onderzoekt en gehouden wordt van 28 - 30 juli 2017 in de Glastonbury Town Hall in Glastonbury, Somerset. Zie voor meer info de website
Dinsdag 19 september 2017, in Bithoven
Presentatie 'De Hele Olifant in Beeld' op uitnodiging van de vrijzinnige geloofsgemeenschap De Woudkapel in Bilthoven
Programma:
|
Inloop vanaf 19.00 uur |
Plaats: |
De Woudkapel |
Kosten: |
€15,- voor niet leden |
Aanmelden: |
via Wyneke van Nouhuys per email: wynekevannouhuys@gmail.com |
Meer informatie: |
op hun website |
Tot zover het nieuws rond “De Hele Olifant in Beeld” en mijn werk.
Lieve groetjes,
Marja de Vries